PROCES TWORZENIA I ZARZĄDZANIA SYSTEMEM BEZPIECZEŃSTWA INFORMACJI SZBI

Współczesne organizacje coraz bardziej polegają na systemach informatycznych i cyfrowych zasobach, co sprawia, że ochrona informacji staje się kluczowym elementem zarządzania. Normy i przepisy prawa dostarczają kompleksowych wytycznych, które pozwalają na skuteczne zarządzanie systemem bezpieczeństwa informacji. Poniższy artykuł omawia kluczowe etapy tego procesu w oparciu o modelowy cykl życia systemu.

PROCES TWORZENIA I ZARZĄDZANIA SYSTEMEM BEZPIECZEŃSTWA INFORMACJI SZBI

1. Faza identyfikacji

Pierwszy etap stanowi fundament każdego systemu bezpieczeństwa informacji. Celem jest zrozumienie zasobów organizacji, procesów oraz ryzyk, jakie jej zagrażają.

  • Zarządzanie aktywami

Każda organizacja powinna zidentyfikować swoje zasoby, takie jak dane, urządzenia, oprogramowanie czy infrastrukturę. Kluczowe jest stworzenie rejestru aktywów i przypisanie do nich właścicieli odpowiedzialnych za ich ochronę.

  • Zarządzanie procesami

Analiza procesów biznesowych pozwala zrozumieć, jak informacje są przetwarzane, przechowywane i przesyłane. Optymalizacja procesów może przyczynić się do zminimalizowania ryzyk.

  • Ocena środowiska biznesowego

Kluczowe jest zrozumienie kontekstu działania organizacji, w tym wymagań prawnych, regulacyjnych i oczekiwań interesariuszy. To pozwala na dopasowanie systemu bezpieczeństwa do specyfiki organizacji.

  • Ocena ryzyka

Identyfikacja zagrożeń i słabości, a także analiza ich wpływu i prawdopodobieństwa, pozwala zbudować profil ryzyka organizacji. W tym celu stosuje się metodyki takie jak analiza SWOT czy OCTAVE.

  • Strategia zarządzania ryzykiem

Na podstawie wyników oceny ryzyka tworzony jest plan zarządzania ryzykiem, który obejmuje środki zapobiegawcze, minimalizujące lub akceptujące ryzyko.

2. Faza ochrony

W tej fazie organizacja wdraża środki techniczne, proceduralne i organizacyjne, które mają na celu ochronę jej zasobów informacyjnych.

  • Szkolenia

Podstawowym elementem ochrony jest edukacja pracowników na temat zagrożeń, polityk i procedur bezpieczeństwa.

  • Kontrola dostępu

Skuteczne zarządzanie tożsamością i uprawnieniami użytkowników pozwala na ograniczenie dostępu do zasobów wyłącznie do osób upoważnionych.

  • Fizyczne bezpieczeństwo danych

Ochrona fizyczna obejmuje zabezpieczenie budynków, serwerowni oraz nośników danych przed nieautoryzowanym dostępem i zagrożeniami fizycznymi.

  • Proces i procedury ochrony informacji

Opracowanie i wdrożenie polityk oraz procedur, takich jak polityka czystego biurka czy szyfrowanie danych, zapewnia spójność działań ochronnych.

  • Technologia proaktywna

Wdrażanie narzędzi takich jak firewalle, systemy wykrywania intruzów (IDS) czy zaawansowane oprogramowanie antywirusowe minimalizuje ryzyko ataków.

3. Faza wykrycia

Nie można zapobiec wszystkim incydentom, dlatego istotne jest szybkie wykrywanie zagrożeń.

  • Proces i procedury wykrywania podatności

Regularne audyty bezpieczeństwa i testy penetracyjne pomagają w identyfikacji słabości systemu.

  • Rejestrowanie anomalii i zdarzeń

Automatyczne rejestrowanie nietypowych zdarzeń w systemach pozwala na szybką reakcję na potencjalne zagrożenia.

  • Ciągłe monitorowanie bezpieczeństwa

Systemy SIEM (Security Information and Event Management) zapewniają bieżącą analizę działań w sieci.

4. Faza reagowania

Skuteczna reakcja na incydenty ogranicza ich skutki i pozwala na szybkie przywrócenie normalnego funkcjonowania.

  • Plan reakcji na incydent

Organizacja powinna posiadać szczegółowy plan, który określa role, obowiązki i procedury w przypadku wystąpienia incydentu.

  • Komunikacja wewnętrzna i zewnętrzna

Jasne zasady komunikacji podczas incydentu minimalizują dezinformację i eskalację problemu.

  • Łagodzenie skutków incydentu – działania korekcyjne

Kluczowe jest szybkie ograniczenie szkód, na przykład poprzez izolowanie zainfekowanych systemów.

  • Analiza incydentu

Dokładne badanie przyczyn i skutków incydentu pozwala na lepsze przygotowanie na przyszłość.

  • Wnioski i działania korygujące na przyszłość

Wnioski z analizy powinny wpływać na aktualizację polityk i procedur bezpieczeństwa.

  • Poprawa planów reagowania

Stałe doskonalenie planów zapewnia skuteczniejszą reakcję w przyszłości.

5. Faza odzyskiwania

Ostatni etap koncentruje się na przywróceniu normalnego funkcjonowania organizacji po incydencie.

  • Plan ciągłości działania

Planowanie awaryjne obejmuje procedury zapewniające ciągłość działania kluczowych procesów.

  • Poprawa planów odzyskiwania

Doświadczenia zdobyte podczas incydentu powinny służyć do udoskonalenia planów na przyszłość.

  • Komunikacja wewnętrzna i zewnętrzna

O CO CHODZI W DYREKTYWIE NIS2 I JEJ ZNACZENIU DLA CYBERBEZPIECZEŃSTWA

Flaga UE

Do 17.10.2024 do krajowego porządku prawnego powinna zostać wdrożona dyrektywa NIS2 (Network and Information System Directive), czyli Druga Dyrektywa o Bezpieczeństwie Sieci i Systemów Informacyjnych. Jest to kontynuacja pierwszej dyrektywy NIS, która została wprowadzona w 2016 roku, a dyrektywa NIS2 została zaproponowana w celu dostosowania przepisów do zmieniających się zagrożeń i wyzwań w obszarze cyberbezpieczeństwa.

HARMONOGRAM

2016

2018

2020

2022

2025

NIS1

UKSC1

Projekt NIS2

NIS2

Projekt UKSC2

 

Powody ustanowienia NIS2

Po przeprowadzeniu audytu NIS 1 w krajach członkowskich uznano że :

  • Występują znaczne różnice w poszczególnych krajach w postępach z walką z cyberprzestępczością.

W kontekście działania na jednolitym rynku cyfrowym Unii Europejskiej, istnieje potrzeba harmonizacji przepisów dotyczących cyberbezpieczeństwa w celu zapewnienia spójności i skuteczności działań na poziomie europejskim. Główne cele dyrektywy NIS2 obejmują dostosowanie przepisów do zmieniających się zagrożeń i wyzwań w obszarze cyberbezpieczeństwa, poprawę współpracy i koordynacji między państwami członkowskimi oraz zwiększenie poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych.

  • Nastąpił lawinowy wzrost usług ICT.

Infrastruktura krytyczna, taka jak sieci energetyczne, systemy bankowe, transport publiczny czy opieka zdrowotna, staje się coraz bardziej narażona na cyberatak. Incydenty cybernetyczne mogą prowadzić do zakłóceń w funkcjonowaniu tych kluczowych usług, co ma poważne konsekwencje dla społeczeństwa i gospodarki.

  • Wraz z rozwojem następuje wzrost złożoności usług ICT.

W ciągu ostatnich kilku lat obserwujemy dynamiczny rozwój technologii cyfrowych, które stały się nieodłączną częścią naszego codziennego życia. Wraz z rozwojem Internetu, chmury obliczeniowej, sztucznej inteligencji i Internetu Rzeczy (IoT), nasze społeczeństwo jest coraz bardziej zależne od infrastruktury cyfrowej.

  • Po epidemii nastąpiło znaczące odmiejscowienie pracy.
  • Występuje masowe wdrożenie usług chmurowych.
  • Obserwuje się skokowy wzrost cyberzagrożeń.

Wraz z rozwojem technologicznym, zwiększa się także liczba cyberataków, zarówno pod względem ilości, jak i złożoności. Ataki cybernetyczne mogą być prowadzone przez różne podmioty, w tym przestępców internetowych, hakerów państwowych oraz aktywistów politycznych, co stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa państw i społeczeństw.

 W konsekwencji konieczność reakcji na zmieniające się zagrożenia.

Istniejące przepisy dotyczące bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych często nie nadążają za dynamicznym rozwojem technologicznym i ewoluującymi zagrożeniami.

Konieczne stało się więc wprowadzenie nowych regulacji, które umożliwią skuteczną reakcję na zmieniające się zagrożenia oraz wzmocnią ochronę infrastruktury krytycznej.

Korzyści z wdrożenia NIS2

Wdrażanie dyrektywy NIS2 przez objęte podmioty zwiększy poziom cyberbezpieczeństwa dużej ilości danych oraz infrastruktury kluczowych usług publicznych. Skutecznie ograniczy ryzyko incydentów cyberbezpieczeństwa. Zwiększy odporność i zdolność do odbudowy infrastruktury po ataku. Zyskają obywatele. Wzrośnie zaufanie do podmiotów w UE.